Zespół trakcyjny H0 TRIX H0 25426

Holandia błyszczy wieloma szczególnymi cechami. Dotyczy to także kolei w naszym sąsiednim kraju. Od najmłodszych lat przywiązywała dużą wagę do własnych kreacji pojazdów, które często zasłynęły nie tylko w swojej ojczyźnie swoimi niezwykłymi projektami. Kiedy w latach 70. Holenderskie Koleje Państwowe NS chciały zmodernizować swój ruch międzymiastowy, wspólnie z niemiecką fabryką wagonów Talbot opracowały bardzo nietypowy zespół trakcyjny z panoramicznymi kabinami maszynisty nad przejazdami wagonów. To nadało ICM, jak NS nazywali swoje nowe zestawy, naprawdę masywny wygląd. A ponieważ do następnej jednostki można było dojechać od strony czołowej, nowoczesne, ale rustykalne pojazdy nazwano „Koplopers”. Zbudowane 144 „Koplopery” wkrótce ukształtowały nowoczesny transport międzymiastowy w Holandii. Kiedy w 1986 r. lotnisko Amsterdam Schiphol zostało podłączone do sieci kolejowej, NS pomalowało dwa „Koplopery” w barwach dwóch krajowych linii lotniczych. ICM-4011 otrzymał wyposażenie Królewskich Holenderskich Linii Lotniczych KLM. Ze względu na mocny kształt głowy pociąg ten przypominał słynne jumbo jety. W tamtym czasie po kraju jeździł ICM 4012 w biało-czerwonym kolorze Martinair i również wywołał zamieszanie – jako elegancki odrzutowiec na szynach.

Prototyp: Trzyczęściowy elektryczny zespół trakcyjny typu Intercity serii ICM-1 Koploper kolei holenderskich (NS). Zaprojektowany przez Martinair Holland. 1 samochód silnikowy jako wagon końcowy mBk 2. Klasa, 1 środkowy samochód AB 1/2 Wagon kontrolny klasy 1 jako wagon końcowy SBk 2. Klasa. Numer przedsiębiorstwa wielokrotnego 4012. Stan operacyjny czerwiec 1986.

Model: Z dekoderem cyfrowym i rozbudowanymi funkcjami dźwiękowymi. Wersja 3-częściowa. Podwozie zmotoryzowanego wózka końcowego wykonane z odlewu ciśnieniowego. Regulowany napęd wysokiego napięcia z masą zamachową. 2 osie napędzane w jednym wózku. Obręcze przyczepnościowe. Kabiny maszynistów w dwóch skrajnych wagonach z wyposażeniem wnętrz. Zależne od kierunku jazdy zasilanie przez znajdującą się z przodu głowicę napędową. Specjalne krótkie złącza z prowadnicą ogniwa. Seryjnie wbudowane oświetlenie wewnętrzne. Potrójne reflektory i 2 czerwone światła obrysowe zmieniające się w zależności od kierunku jazdy, a także oświetlenie wnętrza, działają w trybie konwencjonalnym i można nimi sterować cyfrowo. Reflektory po 2 i 1 stronie końcowej samochodu można oddzielnie wyłączać cyfrowo. Reflektory z prototypowymi lekko żółtymi i czerwonymi diodami elektroluminescencyjnymi (LED). Oświetlenie wewnętrzne za pomocą ciepłych białych diod LED. Szczegółowy projekt podwozia i konstrukcji. Na końcach wagonów przedstawiono sprzęgło Scharfenberga z osłoną. Dodatkowe sztywne złącze sprzęgające zapewnia podwójną przyczepność. W produkcji seryjnej wagony końcowe posiadają zamykane drzwi przejściowe. Dołączona część wtykowa umożliwia reprezentację drzwi wahadłowych z mieszkiem przesuniętym na bok na wózku końcowym. Całkowita długość pociągu 86,6 cm. Model ten w wersji AC znajdziesz w asortymencie Märklin H0 pod numerem artykułu 39426.

Uwaga! Opis tego produktu został przetłumaczony automatycznie. Jeśli możemy poprawić go dzięki Tobie, prosimy o kontakt.